Dag 19 donderdag 27 december 2018

Hoi lezers. 

Vandaag hebben we iets heel heel ergs vet (met een klein pijnlijk randje ☹)gedaan. Maar dat vertel ik zo meteen.

Wij zijn op de 19de dag van onze vakantie in Wanaka. Wanaka ligt in het binnenland aan een heel groot meer en tussen mooie bergen in. Na lekker rustig opstarten, buiten koffie drinken en ontbijten zijn we met de camper richting Wanaka gereden. Een levendig en gezellig dorp. Overal terrasjes, winkeltjes en vele toeristische attracties. Veelal op het meer gericht. Je kunt hier waterskiën, rondvaarten maken, kanoën, waterfietsen, met een parachute achter een boot hangen en nog veel meer. We hebben op een van de terrasjes lekker geluncht. Daarna weer wat rond gekeken en kwamen langs een informatiekiosk om te zien wat er allemaal te doen is en wat wij graag zouden willen doen. En waar we tickets voor kochten dat was echt vet gaaf.

Dat waren tickets voor een Jet Boat. Dat is een boot waarmee ze over het meer en de rivier gaan scheuren. Die boot ging wel zo’n 80 kilometer per uur. Ze haalde er ook capriolen mee uit zoals de boot heel erg hard rechtom of linksom een scherpe bocht te laten maken. En hier komt het pijnlijke stukje. We zaten met zijn vijven in de boot. De bestuurder, 1 heel fragiel Japans meisje, 1 uit de kluitengewassen Argentijnse en 2 Hollanders (wij dus). De bestuurder gaf op een gegeven moment aan dat hij zo’n scherpe bocht met de boot ging maken en dat we dus goed moesten vasthouden. Helaas had de Japanse niet zo goed opgelet of niet begrepen wat hij had gezegd. Maakt die man die scherpe bocht en daar vliegt de Japanse met haar hoofd op de stang, die ze vast had moeten houden, en schiet onder in de boot. Dat was dus goed mis. Een flinke jaap in haar hoofd en een veel bloed. Gelukkig verder niets. Maar dit hield wel in dat we terug naar het strand moesten want zo konden we niet verder. Logisch natuurlijk. En dat Japans meisje maar sorry tegen ons zeggen. Zo sneu voor haar. Eenmaal weer terug op het strand stond de ziekenwagen al klaar. Weer eens allemaal goed geregeld. 

Maar ja en wat nu? Zouden wij nog gaan varen? We hadden nog niet de helft van de tocht gevaren. Geen probleem, we gingen gewoon weer opnieuw op weg. Samen met de Argentijnse, die eigenlijk meer op een Japanse leek want ze was aan een stuk door al zwierend aan het filmen met haar Go Pro, zijn we weer gaan varen. Samen met haar zijn we van hot naar haar geslingerd en natuurlijk wie was er weer zeiknat? Altijd dezelfde dus jullie kunnen wel raden wie. Maar het was het waard. Het was zo gaaf! En wat nog mooier was, door de pech van de Japanse hadden we niet 1 uur maar 1,5 uur gevaren. Wat ook erg mooi en leuk was dat de bestuurder af en toe stopte en van alles over de omgeving en de boot uitlegde. Later toen we terug waren op het strand vroegen ze aan ons of we op wilde schrijven wat er tijdens het ongeval met de Japanse precies gebeurt was. Waarschijnlijk voor een eventuele aansprakelijkheid. De bestuurder had ons goed gewaarschuwd. Hij was echt een hele aardige gozer en voelde zich hierover bezwaart. We hebben tegen de bestuurder gezegd dat hij hier zeker niet verantwoordelijk voor was. Dat waardeerde hij erg. Hij vroeg hierop waar wij vandaan kwamen en op ons antwoord dat we Nederlanders zijn zei hij ‘We love de Dutch’😊. Daarna afscheid met een dikke knuffel van de Argentijnse genomen.

Daarna weer terug naar de camping en onder het genot van een wijntje nog effe nagepraat. 

Tot morgen