Dag 31 dinsdag 8 januari 2019

Yes yes yes. Het is gelukt. We hebben walvissen gespot!!

Toen we vanmorgen wakker werden meteen even buiten gekeken wat voor weer het was vandaag. Want steeds als we met een boot meegaan dan hebben we slecht en koud weer. Dat hadden we met de oversteek van Noorder- naar het Zuidereiland, in het Abel Tasman park, de Milford Sound en bij het dolfijnen spotten in Akaroa. Nat en koud. En dat is zo jammer. Je ziet dan lang niet alles.

Maar vandaag niet! De zon staat aan een stralende blauwe hemel en het is al best warm. Gauw even douchen en ontbijten. Wel nemen we ieder een rugzak mee met daarin een regen/windjack en een trui want op zee kan het toch wel veel kouder zijn. En ja hoor als je het meeneemt heb je het niet nodig. 😊. Bepakt en gezakt zijn we naar de Whale Watch hier in Kaikoura gewandeld. Dat was maar 10 minuten lopen. Makkelijk, hoeven we geen parkeerplek voor de camper te zoeken. Die mag mooi op de camping blijven staan.

Na het ophalen van de kaartjes kregen we daar nog eerst een instructiefilmpje te zien. Net als in het vliegtuig. Wat je moet doen als er iets mis gaat. Waar je de lifejackets kunt vinden en hoe deze aan te doen. Ook werden we gewaarschuwd voor zeeziekte. De zee was zo ruw dat je daar vandaag veel meer kans op had. Na het zien van de film werden we met een bus naar de haven een eindje verderop gebracht. De boot was een catamaran. En jeetje, wat een luxe stoelen had die catamaran! Het leek wel of we businessklas vaarden. We moesten ook allemaal binnen blijven tot we toestemming kregen om naar buiten te gaan. Eén van de bemanningsleden stond voor in de boot en wat kon die praten. Hij heeft de hele tocht aan één stuk van alles uitgelegd en verteld over de walvissen. En hij deed dit op een ludieke manier. Het was natuurlijk wel in het Engels maar inmiddels lukt het mij aardig om dit te volgen want ze praten vaak erg snel. En steeds hamerde hij er op dat er grote kans op zeeziekte was en wat je dan het beste kon doen en welke plek in de boot dan het minste wiebelig was. Hans zei ‘als je niet zeeziek bent dan praat hij te het wel aan’. Met een snelle vaart zijn we zo’n 12 mijl de zee op gevaren. Daar werd de boot stilgelegd. Allemaal naar buiten en goed kijken of we ergens een fontein van een walvis zien. Niets dus. Roept die man plotseling dat wij zo snel als de wiedde weerga terug de boot in moeten want de kapitein heeft van andere schepen, vliegtuigen of helikopters doorgekregen dat een mijl of wat verder op een walvis is gezien. En hup iedereen zo snel mogelijk weer naar binnen. Was best komisch te zien. Vlug naar de plek waar de walvis gespot was. En ja daar was hij. Wat een groot beest. Komt steeds even weer boven en spuit dan een fontein en duikt weer onder om daarna weer naar boven te komen. Opeens zien we dat hij zijn rug buigt en laat zijn mooie grote staart boven het water uitsteken. Hij duikt nu de diepte weer in om daar zijn voedsel te zoeken. Het zijn alleseters. Van inktvis tot haaien. 

En zo hebben we daarna nog een walvis gespot. Op dezelfde manier als bij nummer 1. Hup allemaal in de boot. Race naar de walvis en genieten van het mooie grote beest. Missie geslaagd. Walvis kijken kan van de bucketlist.

Na 3,5 uur weer terug op de kade van Kaikoura. Lekker even nog het dorpje in geweest en daar samen een pizzaatje gegeten. Daarna naar de camping terug om rustig aan de terugreis te gaan werken.

We hebben nu ook wel het gevoel dat er bijna een einde is gekomen aan ons avontuur. Want een avontuur, dat was het! 

Wat nu allemaal te doen. Gasfles camper omwisselen, vuile water lozen, vers water aanvullen, camper schoonmaken, inpakken van onze spullen en inchecken vliegtuig. Maar dat doen we allemaal morgen op de camping in Christchurch. 

Dit zal ook wel mijn allerlaatste uitgebreide verhaal zijn. Over opruimen en dergelijke, daar is niet zoveel over te melden denk ik.

Ik vond het erg leuk om deze verhalen elke dag te schrijven. Ik heb ze zelf gisteren ook nog eens na zitten lezen en heb dan al zo van ‘o ja dat was daar en dat hebben we ook gezien en meegemaakt’ en dan zie je hoe snel je het vergeet wat we allemaal beleefd hebben. Voor ons is het ook een leuk logboek geworden.

Dank voor al jullie reacties. Was erg leuk om te krijgen.

Groetjes en tot gauw in Nederland.