Dag 32, woensdag 9 januari 2019, de laatste dag van onze vakantie in Nieuw Zeeland.

Tot nu toe heeft Rianne jullie elke dag op de hoogte gehouden van onze belevenissen in Nieuw Zeeland. Voor de verandering schrijf ik (Hans) nu het laatste verhaal.

Deze dag verkassen we van Kaikoura naar Christchurch, een rit van 176 km. Hier gaan we onze camper schoonmaken en onze bagage inpakken want morgen moeten we de camper inleveren en vliegen we weer naar Nederland. In totaal hebben we meer dan 5000 km door dit prachtige land gereden en dat allemaal aan de voor ons verkeerde kant van de weg ( links! ). Is trouwens 100% meegevallen, je went er zeer snel aan. Het verkeer hier is rustig en overzichtelijk, alles staat goed aangegeven en is duidelijk.

Dit avontuur is 32 dagen geleden begonnen en heeft ons een zeer goede indruk gegeven hoe dit land in elkaar steekt, de nieuw zeelanders zijn trots en zuinig op hun land. En dat is terecht, dat begon al bij aankomst op het vliegveld van Auckland waar onze bergschoenen nog eens extra werden gewassen om geen vreemde bacteriën het land binnen te brengen. Deze controles zijn streng en ze laten niemand zomaar het land binnen.

Maar goed, dit overwonnen te hebben zijn we op pad gegaan en hebben we onze camper de volgende dag opgehaald. Vanaf minuut 1 voelden we ons thuis in de camper en dan begint het echte avontuur. Rijdend door het prachtige landschap, wat je telkens weer verbaasd, laat je telkens weer verassen wat er om de volgende bocht te zien is. En er is veel te zien, je ogen laten je landschappen en natuurschoon zien wat je niet voor mogelijk houd. Kleine en grote rivieren, kreken, hoge en lage bergen, kleine en grote watervallen, meren en oceanen noem maar op. Geweldig!!

Voor ons was er wel elke dag een moment dat onze mond openviel van verbazing en we niet konden bevatten wat we zagen. En onderweg met de camper van de ene naar de andere camping zagen we mooie en aparte dingen. Je ziet dan hoe de nieuw zeelanders leven. Soms in hele kleine dorpjes, als je het tenminste een dorp kon noemen. Of ze woonden zeer afgelegen ergens in de middle of nowhere. Maar bijna altijd, en dat viel ons op, stond er een grote pick-up truck en een boot bij de huisjes. Nieuw zeelanders hebben bijna allemaal een boot! Op de wegen zie je ze met hun boten achter hun pick-up op weg naar de zee of de meren om daar hun vrije tijd door te brengen. En dat doen ze massaal op de vrije dagen die ze hebben.

De nieuw zeelanders, tja wat voor volk is dat eigenlijk?

Nou daar kunnen wij Hollanders nog iets van leren, iedereen is behulpzaam, vriendelijk en belangstellend. Van de kassière in de supermarkt tot de mensen die je onderweg tegenkomt. Altijd vragen hoe het met je gaat, waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat. Of ze je ergens mee kunnen helpen ( are you allright, can i help you ) of gewoon hello en good day to you. Qua omgangsvormen met alle mensen staan ze op een hoog nivo.

Maar wat viel ons nog meer op tijdens onze 5000 km lange trip door dit land, nou enorm veel road- kills. Dode dieren die aangereden zijn op de wegen, soms om de 100 meter een dood dier! Oude caravans uit de 60er jaren die er als nieuw uitzien, veel heel veel campers met daarin mensen van over de gehele wereld. En heel veel Japanners. En ja de campings, het walhalla voor iedere campingbezoeker. Rijkelijk uitgerust met alle voorzieningen die een kampeerder nodig heeft, en alles gratis. Nou ja, soms 4 dollar om de wasmachine aan te slingeren. Douchen, barbecue, koken, koelkasten alles binnen handbereik en netjes schoon. Ook de parken zelf zijn keurig aangelegd en mooi ingedeeld.

Maar aan alles komt een eind, ook aan onze vakantie. Nog 1 dag en dan vliegen we weer naar huis. We hebben zojuist ingecheckt, zijn nu aan het inpakken en maken de camper schoon. 

We kunnen terugkijken op een geweldig mooie vakantie die ons nog lang bij zal blijven en als we thuis zijn en de vele foto’s weer bekijken zullen we nog vaak zeggen van o ja dat was daar en dat o ja was zo.          

Groeten en tot in Nederland, Hans.